Wiatr w plecy

Przy drobnym deszczu opuszczamy dom weselny Afrodyta i w grubszych niż do tej pory ubraniach wyruszamy w kierunku Reszla. 

Z Lidzbarka szlak Greenvelo wyprowadza nas przez podmokłe tereny, na których komary tną jak oszalałe. 

Na szlaku pojawiają się ogłoszenia o noclegach przyjaznych rowerzystom; są to głównie gospodarstwa agroturystyczne. W tej części Warmii brakuje jednak zwykłych pól namiotowych - warto o tym pamiętać planując wyprawę.

Za miastem wyjeżdżamy na otwartą przestrzeń, wiatr robi wszystko żeby wytrącić nas z równowagi. 

Krajobraz Warmii zaczyna się zmieniać,  pojawiają się jeziorka, znikają łąki na rzecz połaci upraw monokulturowych.

Wichura przegania chmury i już po chwili mamy okazję do podziwiania ceglanej architektury dworcowej - domyślam się, że nasz szlak prowadzi trasą nieczynnej kolejki.

Za chwilę mamy okazję podziwiać przedziwny przykład założenia barokowego założenia klasztornego w Stoczku Klasztornym. 

Założenie zaskakuje już od krużganków, a potem jest tylko ciekawiej.

Pamiętać jednak należy, że dominującym stylem architektury Warmii jest gotyk, również w swojej XIX w. formie. 

Dzisiaj definitywnie żegnamy się z Greenvelo i zdajemy się na mapy i informacje miejscowych.

Wiatr nie ustaje, a niebo i kolory pól zmieniają się jak w kalejdoskopie.

Nawet strach na wróble pogubił swoją broń.

Za Bisztynkiem, na niebieskim szlaku spotyka nas błota przygoda. Najpierw w środku lasu natykamy się na kompletnie rozjeżdżony szlak i tabliczkę "zakaz wstępu -wycinka". Nie mamy ochoty zawracać, więc w ostatniej chwili umykamy przed ogromną i przerażającą maszyną. Przekonałam się na własnej skórze ile odwagi wymaga stanięcie jej na drodze. Wycinka trwa w najlepsze i to w przerażającej skali - grunt, że w środku lasu i nikt jej nie widzi.

Nie zdążyliśmy ochłonąć, a już za chwilę droga zamienia się w spa dla stóp i rowerów. To dla odmiany za sprawą gospodarzy, którzy utwardzając nawierzchnię rozjeździli ją dokumentnie. Niestety, mój błotnik, nie jest w stanie poradzić sobie z taką ilością błota i blokuje kompletnie tylne koło. Przystanek w błocie wraz z luzowaniem tylnego koła dla wydłubania zawartości.

Po krótkiej przerwie ruszamy dalej przez malowniczą Warmię.

Przy drodze natykamy się po raz pierwszy zamiast kapliczki na mogiłę żołnierza nieznanego poległego w 1914 r. Jakiej mógł być narodowości? 

Już w Reszlu, głodni, kierujemy się znakami Kulinarnego dziedzictwa, które poznaliśmy w Lidzbarku. 

Noc spędzamy w schronisku młodzieżowym, mamy do dyspozycji całe piętro łącznie z kuchnią.

Dzisiaj mamy czas na krótki spacer po urokliwym miasteczku,  jutro chwila zwiedzania i w drogę.